Είναι ωραίο να διαβάζεις τέτοια λόγια στην σελίδα του Δημάρχου Παγγαίου. Είναι ωραία τα μεγάλα λόγια για την χλωρίδα και πανίδα του Παγγαίου Όρους, να λέμε ότι προβάλουμε την βιοποικιλότητα της περιοχής μας ενώ ταυτόχρονα προτείνουμε εναλλακτικές μορφές τουρισμού και για την μοναδική φύση του Παγγαίου, που χαρίζει μοναδική δροσιά, τους καλοκαιρινούς μήνες. …………….Αλλά…
Αλλά πια είναι η πραγματικότητα;
Μήπως όλα αυτά τα μεγάλα λόγια είναι κούφια πυροτεχνήματα και περιστασιακά;
Μήπως ο Φίλιππος Αναστασιάδης ξεχνάει ότι έχει συμπληρώσει ήδη 6 χρόνια διοίκηση; Πως είναι δυνατόν να μας λέει ότι είναι προτεραιότητα για τη διοίκηση του Δήμου Παγγαίου η ανάδειξη της μοναδικής ομορφιάς του τόπου μας και στην περίπτωση αυτή τα μονοπάτια. 6 χρόνια και στον ορεινό όγκο του Παγγαίου δεν έχουμε δει τίποτα (μόνο το Δασικό χωριό και αυτό λόγω ΚΟΙΝΣΕΠ και το μεράκι κάποιων ιδιωτών). Αντίθετα μάλιστα είδαμε και κάποιες προσπάθειες με μεράκι και πολύ δουλειά που λόγω “ της μεγάλης προτεραιότητας ” που “δείχνει” ο Δήμος Παγγαίου πήγαν χαμένες .
Υπάρχουν πολλά και πολλαπλά μονοπάτια στο Παγγαίο Παλαιοχώρι, Μουσθένη, Δωμάτια, Νικήσιανη, Εικοσιφοίνισα κλπ που χρειάζονται πολύ δουλειά.
Χρησιμοποίησα νωρίτερα τον όρο περιστασιακά γιατί κάπως έτσι γίνονται κάποια πράγματα και όχι κατόπιν κεντρικού σχεδιασμού. Ο αντιδήμαρχος Δ.Ε. Πιερέων φέτος με πρωτοβουλία του καθάρισε το μονοπάτι της Μεσορόπης.
Για να μην μακρηγορήσω θα αναφερθώ για το μονοπάτι της Νικήσιανης που γνωρίζω και έζησα την ιστορία του.
Το μονοπάτι της Νικήσιανης – Το μονοπάτι του Νερού
Κάπως έτσι δηλαδή με προσωπικό μεράκι και δική του πρωτοβουλία το 2016 ο πρόεδρος του τοπικού της Νικήσιανης Απόστολος Σκλαρής μαζί με μια ομάδα εθελοντών επί μήνες δούλεψαν χάραξαν, καθάρισαν, επιδιόρθωσαν και κατέστησαν επισκέψιμο με πλήρη σηματοδότηση ένα μονοπάτι 5-6 χιλιομέτρων μέσα από ένα υπέροχο καστανόδασος που κατέληγε στο γνωστό Λιβάδι και περιλάμβανε δυο καταρράκτες, τον Αύλακα (σύστημα μεταφοράς νερού μήκους πολλών χιλιομέτρων κατασκευασμένο το 1952), ένα σπάνιο τοξωτό πέτρινο Γεφύρι κατασκευασμένο πολλά χρόνια πίσω από ηπειρώτες μαστόρους. Μια διαδρομή απείρου κάλους που έδινε την ευκαιρία στον επισκέπτη να γνωρίσει την χλωρίδα και πανίδα και γενικότερα την βιοποικιλότητα του Παγγαίου Όρους.
Όταν αυτό έγινε το 2016 και άρχισε να γίνεται γνωστό μέσα από διάφορα δημοσιεύματα ο κόσμος άρχισε να το γνωρίζει και να το επισκέπτεται, σχολεία ήρθαν, παιδιά, πολλοί έτρεξαν για φώτο, οι selfies πολλές, εκείνο το καλοκαίρι μέσα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έβλεπες την απήχηση και είχε γίνει σημείο φωτογράφισης ….
Αυτά έγιναν το 2016. Αλλά κάτι εξαρχής δεν πήγαινε καλά, όπως είπαμε το εγχείρημα ήταν του προέδρου του τοπικού συμβουλίου που μάλιστα πήρε και ομόφωνη απόφαση για την εκτέλεση?.
Όταν το έργο ολοκληρώθηκε κάποιοι δεν το είδαν με καλό μάτι, o ένας αντιδήμαρχος έλεγε ” Μπελάς, ποιος θα το καθαρίζει; Ποιος θα κόβει τα χόρτα κλπ Μπελάς!” Ο άλλος αντιδήμαρχος Μπελάς, άσε που οι κυνηγοί δεν γουστάρουν, άσε που κάτι φιλαράκια θέλουν να κάνουν moto cross. (Μέσα στο μονοπάτι και στον αύλακα του 1952 moto cross);;;;;
Το έργο ολοκληρώθηκε τέλη Μαΐου 2016 και όπως είπαμε το καλοκαίρι του 2016 και κάποιους μήνες του 2017 το μονοπάτι είχε μεγάλη επισκεψημότητα. Αλλά δυστυχώς ήρθε η “δικαίωση” για τους αντιδημάρχους γιατί ο δήμος δήλωνε και ότι δεν είχε και δεν παρείχε τα χέρια να δουλέψουν στον “Μπελά” που σιγά σίγα ξανά γινόταν ζούγκλα. Σιγά σιγά με τα χρόνια η σήμανση άρχισε να εξαφανίζετε.
Σήμερα ο εμπνευστής και κάποιοι άλλοι που βοήθησαν στην κατασκευή μετά τις εκλογές 2019 δεν είναι πλέον στα κοινά (ίσως πολύ ρομαντικοί για πολιτική). Έχουμε νέο αλλά “έμπειρο” αντιδήμαρχο κυνηγό, η ταμπέλα στην αρχή του μονοπατιού κόπηκε με πριόνι σύριζα από την τσιμεντένια βάση της και πετάχτηκε μέσα στους θάμνους, λάσπες, κάποιοι την σήκωσαν και την ακούμπησαν σε κάποια δέντρα απλά έστω κατεστραμμένη και ξεθωριασμένη να θυμίζει ότι κάποιοι είχαν άλλο όραμα για την περιοχή. Το μονοπάτι απροσπέλαστο με χόρτα που σε κάποια σημεία φτάνει τα μέτρα.
Το κάποτε ίσιο μονοπάτι από τις ρόδες έχουν γεμίσει λακκούβες, πέτρες και αναχώματα για μοτο αλματάκια, η σήμανση εξαφανίστηκε εντελώς. Μόνο κάποιοι Νικησιανότες ξέρουν άλλη πρόσβαση στον καταρράκτη, ένας ξένος επισκέπτης αποκλείεται να βρει μόνος τον Δρόμο. Το πέτρινο γεφύρι χάθηκε και πάλι μες στην ζούγκλα.
Η Νικήσιανη που σβήνει, με 8 στα 10 εμπορικά μαγαζιά να έχουν κλείσει, από τις δεκάδες ταβέρνες – ουζερί που υπήρχαν σήμερα να υπάρχουν 3-4 που περιμένουν ΜΕ ΤΟ ΤΟΥΦΈΚΙ καμιά παρέα το Σ/Κ, με την νεολαία να φεύγει και με άλλους εγκλωβισμένους εδώ χωρίς ελπίδα αφού και οι βιοτεχνίες που κάποτε ευδοκιμούσαν τώρα να έχουν κλείσει, αγρότες που βλέπουν πλέον μια μόνιμη λίμνη στα πλημμυρισμένα Τενάγη, βλέπουμε να χάνουμε κάθε προσπάθεια για τουριστική ανάπτυξη, το κεντρικό Ξενοδοχείο στο Αργαστήρι ουσιαστικά να έχει κλείσει ή κάποιες φορές υποδουλεύει. Προσπάθειες σαν το μονοπάτι που έφερνε κάποιους επισκέπτες για φαγητά ή έστω για καφέ αν δεν βρίσκουν στήριξη τότε και οι ελπίδες λιγοστεύουν.
Ας αφήσουμε λοιπόν τα λόγια τα ωραία τα μεγάλα τα ψεύτικα στις αναρτήσεις στο face book, να δούμε την πραγματικότητα και τις πραγματικές προτεραιότητες γιατί όλα δείχνουν ότι το μόνο έργο ανάπτυξης που έγινε τα τελευταία χρόνια και θα φέρει κόσμο στην Νικήσιανη φαίνεται να είναι το Α.Τ.Μ που τοποθέτησε ο Μακάριος Λαζαρίδης και έγινε γνωστό στο Πανελλήνιο.
Κλείνοντας σας παραπέμπω στο σχετικό άρθρο >ΕΔΩ που είχε γραφτεί το 2016 σχετικά με το μονοπάτι, με την διευκρίνηση ότι το άρθρο είχε γραφτεί το Απρίλιο όταν τα έργα ήταν σε εξέλιξη κα το έργο ολοκληρώθηκε και όλο το μονοπάτι ενοποιήθηκε τον Μάιο του 2016. Αξίζει να το διαβάσετε και να δείτε τις ομορφιές που μάλλον θα μείνουν prive σε κάποιους Νικησιανότες ψηφοφόρους γιατί βλέπετε οι επισκέπτες δεν έχουν ψήφους ………